Een gevoel van straffeloosheid

16 september
Sinds begin juli drijf ik op een wolk van geluk, waarmee ik bedoel dat ik veel geluk heb. Van het ene “chanske” beland ik in het andere.
Het begon al toen ik te horen kreeg dat ik tegen alle verwachtingen in geen herexamens moest doen. Door het tolerantiesysteem dat dit jaar is ingevoerd en volgend jaar al wordt afgevoerd, kon ik mijn herexamens uit de januari zittijd doen delibereren. Het zou fameus rot geweest zijn om in augustus terug te moeten keren zijn naar België om mijn herexamens af te leggen.
Vervolgens wou de professor die ik het liefst wou als promotor mijn thesisonderwerp (waaraan ik al een half jaar aan het werken was) promoten. Niet alleen amuseer ik mij nu met mijn thesis, ook heb ik er al veel tijd ingestoken waardoor ik mij nu niet kapot moet werken om in juni (of september) mijn doelstellingen te halen en tevreden te zijn met het resultaat (dat is natuurlijk nog afwachten).
Ten tweede ben ik, samen met Daniël, de enigste student die in Chrompet studeert en meer bepaald in het departement aerospace engineering, het enigste departement, waar de regels voor de één of andere reden minder strikt worden toegepast.
Zo ben ik de enigste student die maar twee vakken moet afleggen, al de andere Erasmussers zijn gebonden aan een volle lessenrooster. Zo ben ik niet gebonden aan een, in al de andere departementen strikt toegepaste, regel van minimale attendency (75%) zodat ik wat meer kan reizen. Zo werden mijn labo’s, die normaal gezien op maandag en donderdag het eerste uur zouden doorgaan) verplaatst naar dinsdag en woensdag voormiddag, vlak na mijn lessen van aeroelasticiteit, zodat ik alleen dinsdag en woensdag les heb en dan nog wel enkel in de voormiddag terwijl ik de rest van de week vrij heb. Zo worden mijn testen van aeroelasticiteit niet zo streng verbeterd, ik kreeg voor de vorige test een 17, wat ik zeker niet verdiend had. Je moet weten dat die testen echt wel afzien zijn.
Ten derde ben ik ook een van de enigste die nog niet ziek is geweest of last heeft van een vlotte stoelgang. En ten slotte heb ik ook nog eens geluk met mijn kamergenoot.
Ergens voel ik dat het geluk op een bepaald moment gaat stoppen, dat mijn wolkje landinwaarts zal drijven waar het naar de grond zal regenen. Maar dan zal ik toch beseffen dat ik mijn portie geluk ondertussen ook al weer gehad heb.

17 september
Vroeg opgestaan, ontbeten en beginnen leren. Deze nacht rond 1 uur viel de elektriciteit weer uit, gedaan met leren. De lichten gingen uit, het werd pikkedonker, de ventilators verliezen traag hun vaart tot ze uiteindelijk stilstaan en de gevoelstemperatuur met vijf graden stijgt. Dan heerst er een seconde een doodse stilte vooraleer honderden studenten beginnen te roepen en tieren als wilde dieren. Er heerste een gevoel van... straffeloosheid en men begon stoelen en andere voorwerpen vanuit het 4de verdiep naar beneden te gooien in de binnenplaats. Wanneer Chapatie met zijn trombone iedereen begon op te peppen, was het hek helemaal van de dam.