Vice-cancelor vs Baskarito: 1-1

Op vraag van enkele trouwe lezers heb ik de chronologische volgorde aangepast zodat je gewoon van boven naar onder kan lezen...

18 augustus

5 paar ogen keken me aan. Netjes afgelijnd met eyeliner alsof ze nog niet expressief genoeg waren. Ok, toegegeven, ze keken niet alleen mij aan maar ook zo’n 30 tal andere Europeanen, een vice-cancelor, een handvol professoren (verzameld van over heel de wereld), wat verdwaalde Indiers en natuurlijk Professor Baskar (Baskarito voor de vrienden). De directeur van het international office.

Hier zat ik dan, te kijken naar de ogen van enkele danseressen die de internationale conferentie omtrent hernieuwbare energie afsloten waarvoor al de Erasmussers met zachte dwang (en pas gisteren) waren uitgenodigd.

Het was een beetje een hypocriete bedoening. Het lag er vinger dik op dat heel het gebeuren georganiseerd was met twee redenen in het achterhoofd. Ten eerste: kunnen uitpakken met het organiseren van een internationale conferentie en ten tweede: een goede impressie achterlaten bij de gastsprekers om zo gemakkelijker goede connecties te kunnen opbouwen met andere universiteiten. Op zich is hier helemaal niets mis mee, ik denk dat elke universiteit hier wel aan denkt bij het organiseren van een internationale conferentie. Wat mij echter stoorde was het totale gebrek aan wetenschappelijke inhoud.
De conferentie was deze ochtend begonnen met een lange inauguratie. Stel je voor een volle zaal 1000 studenten en een tiental professoren netjes naast elkaar in een tuinzetel op een podium geplaatst.Elke professor werd aan de zaal voorgesteld door Baskarito waarna deze de professor een cadeautje overhandigde en er een foto werd genomen met de vice cancelor. Hetzelfde tafereel werd herhaald voor elke professor. Heel dit gebeuren duurde een stuk langer dan de lezingen van de gastsprekers. Bovenden waren deze lezingen erg slecht voorbereid. Een van de gastlezers, een Japanner, zei zelfs letterlijk dat hij niet veel te zeggen had want dat hernieuwbare energie niet zijn vakdomein is...De zaal zat met zijn gedachten alvast ergens anders...

De organisatoren waren echter erg opgetogen met de conferentie omdat er voor het eerst meerdere internationale gastsprekers waren. Gewoonlijk moet men het bij één houden...(wat echt wel het minimum is voor een internationale conferentie)
Alhoewel het wel duidelijk mag zijn dat ik geen fan was van de lezingen deze ochtend, waren de optredens best wel leuk om te zien en de kers op de taart moest nog komen, want na de optredens werden we immers uitgenodigd in het ambtshuis van de vice-cancellor voor het meest decadente avondmaal dat ik ooit gezien heb. Stel je voor 100 gasten, evenveel bedienden, tientallen meters aan eten waar je zoveel mag vannemen als je wilt.

Alhoewel het eten echt genieten was en ik uiteraard een beetje vereerd was, uitgenodigd te zijn, vraag ik me af of de gastsprekers (die hier slechts een paar dagen aanwezig waren en enkel de kans kregen om het allerbeste van Anna University te zien.) de hypocrisie doorhadden.
één paar ogen keek me aan, en deze keer enkel mij. Ze behoorden toe aan één van de 5 danseressen die ook waren uitgenodigd voor het eten. Ze hete Tiv, studeerde sinds vorig jaar aan Anna en was geboren en opgegroeid in Maleisië...

19 augustus

Vandaag ben ik met Gianluca en Giovannie naar het tourist office getrokken om eens te kijken hoeveel het zou kosten om een minivan te huren waarmee we dit weekend van vrijdag avond tot maandagavond het zuiden van India kunnen bezichtigen. Met bestuurder en alles inbegrepen zo’n 24000 roepies, te verdelen onder een tiental passagiers. Dat is omgerekend 14 euro per persoon per dag...

‘s avonds waren we uitgenodigd voor een diner bij Baskar thuis... deze keer enkel de Erasmussers en de buitenlandse proffen. Wat decadentie betreft heeft de vice-cancelor gewonnen, wat klasse betrof won Baskar... het was barbecue en er was zelfs bier! Ook was er bestek, jakkes de smaak van metaal in mijn mond!
Nadien, het was ondertussen al laat en iedereen was moe, verzamelden bijna alle Erasmussers onder een paddestoel omdat er een trip naar het zuiden gepland moest worden. Een beetje tegen mijn goesting was ik het die het gesprek leidde. Een beetje tegen mijn goesting omdat ik weet dat er altijd enkelen zijn waarbij dit niet in dank wordt afgenomen, maar iemand moest het doen, anders zou er niet getript worden dit weekend. We besloten naar waar er getript zou worden en uiteindelijk waren er negen personen die meegingen, ideaal dus.