
Sommigen kijken daar wel stiekem naar op, maar durven niet te ontsnappen onder het loodzwaar juk van de sociale controle. Anderen vinden het echt niet proper. Gemiddeld heeft men hier 1 of 2 relaties in één leven. ‘s anderdaags sprak ik een meisje aan dat naast me kwam zitten op een bankje op de campus, ze liep gewoon weg, geen grap ze wandelde niet, maar liep weg...omdat ik haar naam vroeg. (misschien lag het aan mij)
Ik heb het gevoel dat het me niet gaat lukken om dit verschil in cultuur deftig uit te leggen. Sommigen durven wel met mij te praten, stilletjes aan lukt het me om hen te begrijpen, maar het heeft toch een tijdje én veel gesprekken geduurd. Alles gebeurt hier ook zo stiekem. Alle koppels die ik ken zijn geheim (voor hun ouders). Op het vlak van liefde en relaties zijn mijn klasgenoten dan ook echt nog heel onervaren. De relaties waarover ik het had zijn dan ook strikt platonisch...Ik geef het op het lukt me niet om het uit te leggen. ...ik zal er nog wel eens op terugkomen
Vandaag kreeg ik telefoon van Maria, een Belgische vrouw die hier de software afdeling runt van een Belgische bank. Ik had haar gemaild nadat ik gisteren eindelijk de contactgegevens van de hier residerende Belgen had gekregen van het Belgisch consulaat.
Het voelde heel vreemd om terug Nederlands te spreken (nu al) en het ging ook niet zo vlot meer. Ze nodigde me meteen uit om morgen een bezoekje te brengen aan haar kantoor. Ze vroeg me of het ok voor me was dat haar chauffeur me hier op de campus komt oppikken... :) ... uiteraard is dat ok.
Foto: Een echte kikker op de kader van een vals schilderij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten