Haaa de grote dag van mijn eerste test is aangebroken. Ik ken niet alles maar toch veel en ik hoop dat dat genoeg is... Ik win het van mijn wekker en sta op om 6u40...
Het is 10u30. Er verzamelen een honderdtal studenten aan de ingang van de hangar waar het examen plaatsvindt. De professor leidt de hele groep de trap op naar boven waar een paar 100 bureau’s en evenveel ventilatoren ons verwelkomen. Omdat al de plaatsen reeds bezet zijn is de professor genoodzaakt om de hele groep naar een andere hangar te begeleiden. De professor neemt Daniel en mij echter apart en gebaart ons om hem te volgen. Een beetje verbaasd vragen we aan enkele medeleerlingen waarom wij de groep niet mogen volgen. Mohan één van onze klasgenoten weet ons te vertellen dat de andere hangar nogal ver verwijderd is en dat de professor een beetje beschaamd is dat wij zo ver zouden moeten stappen...
We kunnen niet weigeren. De professor brengt ons naar een klaslokaal waar we de komende uren zonder begeleiding aan ons examen mogen werken. Ik had alles letterlijk kunnen overschrijven en ik weet nog steeds niet waarom ik dat niet gedaan heb. Na een paar uur zijn we klaar (de toegestane tijd is één uur) we wachten tevergeefs op iemand die onze examens komt ophalen. We besluiten dan maar om zelf naar het bureel van de professor te gaan met ons examen. Aldaar aangekomen vraagt de professor hoe het geweest is. Ik zeg hem eerlijk dat ik niet denk dat het zo goed gegaan is. De professor kijkt me vriendelijk aan en zegt al schuddend met zijn hoofd “doesn’t matter” ...
Mijn medeleerlingen leren me later dat dat synoniem staat voor goede punten... we zullen zien :)
Ik ben uitgeput, heb te weinig geslapen en wanneer ik terug ben op mijn kot val ik in slaap tot Conrad me komt wekken. “Gringo wake up, we have to go”
Samen met Kasia en Marius, twee andere poolse Erasmusser, zijn we uitgenodigd door Shawn, een klasgenoot van Conrad, voor een feestje bij hem thuis. Wanneer we wat laat aankomen zijn we een beetje verrast omdat er niemand blijkt te zijn. Enkel Shawn en zijn flatgenoten Kabil en Anjana zijn er. We drinken wat en luisteren naar Tamil-muziek, het was fijn. Rond 2uur gaan Conrad en ik terug naar ons hostel. Maar tot onze verbazing is het hostel gesloten en is niemand meer wakker. We zijn dus genoodzaakt om tot een raam op het tweede verdiep te klimmen. We zijn een beetje moe en ook een beetje aangeschoten en alles draait, maar samen geraken we tot op het tweede verdiep en zo tot in ons bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten