40 dagen en 40 nachten

De ruiten van het vliegtuig dampten na het landen meteen aan, wat me deed beseffen dat ik na een maand in de bergen weer zou moeten wennen aan het weer hier in Chennai.

Hoe het geweest is?

Wel, vanaf morgen ga ik dagelijks wat reisverslag neerpennen en de drieduizend foto’s sorteren die ik onderweg genomen heb. Degene die je hier ziet is de laatste daarvan. Eentje van Chennai, genomen vanuit het vliegtuig.
Er zijn verschillende dingen die waarschijnlijk voor de rest van mijn leven in mijn geheugen geboekstaafd staan... maar bij het herlezen van mijn dagboek vallen me toch vooral de kleine dingen op die je tijdens zo’n reis ervaart, zoals bijvoorbeeld dat het Nepalese kaartspel “Gullam tsur” eigenlijk gewoon hetzelfde is als zwarte pieten en dat zakken chips opblazen wanneer je ze meeneemt in de bergen, een beetje zoals een kogelvis, maar dan door het drukverschil in plaats van door naderend gevaar.
Bij de hoogtepunten waren ongetwijfeld de beklimming van de Tsergo Ri, met zijn 5000m hoger dan de Mont Blanc... Manjukatila, de Tibetaanse vluchtelingenwijk in Delhi; de Taj Mahal in Agra, op de moto door Jaipur, op de rug van een kameel door de woestijn in Jaisalmer, Op de rug van een olifant in Nepal, op het dak van een bus door het Himalaya gebergte, door Tea estates wandelen in Darjeeling, in Kolkata het einde van de wereld zien en in het midden daarvan The house of the dying van Mother Theresa...
Allemaal ongelooflijk intense ervaringen, maar ik ben toch ook blij dat ik nu eens langer dan drie dagen in hetzelfde bed kan liggen. Een bed in Chennai, de stad waar toeristen beter wegblijven, maar zoals ik onderweg al snel besefte, waarschijnlijk één van de beste plaatsen in India om op Erasmus te zijn...
Vandaag en gisteren geacclimatiseerd, opgeruimd, genietst, te horen gekregen dat ik op 16 november mijn examen heb en dat de lessen, waarvoor ik was teruggekomen, afgelopen zijn...