Bang, bang, Boem! Happy Diwali

3 november
En net wanneer je denkt dat je niet meer veel nieuws gaat zien of meemaken omdat je 40 dagen op reis bent geweest en het druk gaat hebben met leren en thesissen en taakjes maken. Net wanneer je je fototoestel op kot kan laten, zie je weer iets dat je voor onmogelijk achtte...
Jo had me uitgenodigd voor een etentje met haar oude huisgenootjes, uiteraard had ik voorgesteld om mee te koken. En nadat we de quiche in de oven gezet hadden herinnerde Jo zich dat ze de Drapal, de kuisvrouw van haar vorig appartement, beloofd had om vandaag eens langs te komen.
Terwijl de quiche rees reden we op de scooter naar het huisje van Drapal. Daar aangekomen gingen de schoenen uit. Het huis was “gebouwd” op het dak van een ander huis. Tot buikhoogte was er een bakstenen omwalling en vanaf daar begon een uit bananenbladeren gevlochten puntdak ondertsteunt door een skelet van bamboehout. Je ziet van op straat veel van die huisjes, maar dit was de eerste keer dat ik er een van binnen zag.
Het eerste dat me opviel was hoe proper de vloer was. In elk geval veel properder dan de vloer van mijn kot ooit geweest is... Het tweede dat me opviel was de tv en de dvd speler... Het derde dat opviel was hoe klein de ruimte was. 3 op 3 meter voor een gezin met twee kinderen. Ook het fornuis was slechts één gaspit groot.
Drapal vertelde ook trots dat ze na Diwali een nieuw dak zouden maken. Dit dak zat vol met gaten, zo groot dat je er gerust een tiental sterren door kon tellen. Het nieuwe dak zou er één van kokosnoot bladeren zijn, veel beter dan bananenbladeren...

4 November
Vandaag heb ik eigenlijk alleen kattekwaad uitgespookt. Het is morgen Diwali, de Hindu versie van kerstmis. Dat betekent dat de campus leeggelopen is met mensen die naar hun familie zijn vertrokken, dat iedereen op straat je een happy Diwali wenst, maar Diwali betekent vooral vuurwerk... véééél vuurwerk. Zoveel vuurwerk dat de ongeduldigen vandaag al veel meer vuurwerk afsteken dan Belgen met nieuwjaar doen, zoveel vuurwerk dat het asfalt van sommige straten verstopt is onder een laag rode crackerpapiertjes en zelfs zoveel vuurwerk dat vliegtuigen door de rook niet kunnen landen op de luchthaven van Chennai.... Vuurwerk... Leuk, heb ik altijd fijn gevonden... Vuurwerk... gevaarlijk! Ik herinner me nog goed een winteravond een paar jaar geleden, wanneer een tiental dwazen besloten om op het dak van een aula in het Heverleese vuurwerk af te steken. Uiteraard ging het toen net mis waardoor de vuurpijlen 100% horizontaal vlogen en mensen uit schrik van het dak sprongen...
Ik herinner me nog goed dat we met ons klasje op bezoek gingen bij DOVO de ontmijningsdienst van het Belgische leger... van op een afstand, zo ver dat we niets zagen van de explosie, werd een bom tot ontploffing gebracht... toentertijd met een zeer indrukwekkende knal...
Maar met wat voor speelgoed waren die soldaatjes aan het spelen? Echte bommen koop je hier op straat, voor 12 roepies kan je kiezen tussen “Thunders” en “hydrogenbombs” zo groot als een vuist en als deze ergens in je buurt ontploffen suizen je oren door het drukverschil als je toevallig je mond niet hebt openstaan. Gelukkig wordt er hier ook niet aan leeftijdsgewijze discriminatie gedaan zodat ook de jongste onder ons kunnen meedoen! Joepie!
Dat betekent dus ook ik, zodat ik weddenschappen kan verliezen over de staat van wc rollen gevuld met Thunders na detonatie. Die komen daar dus blijkbaar toch niet heelhuids van af... Ik zou het normaal gezien pas morgen (hopelijk met meer interessant beeldmateriaal) mogen zeggen, maar ik ben te ongeduldig...
Happy Diwali aan iedereen!