En snuffelen dat kon hij! jaja, dat was me nogal wat!

9, 10 en 11 november
Het is één uur ‘s nachts en sinds 6 uur ben ik bezig met memoriseren.Terwijl ik dus gedurende dagen al mijn tijd steek in het memoriseren en daar te stilletjes aan beter in wordt, hou ik mij vooral niet bezig met: mijn thesis, het maken van mijn labo verslagen, de cursus lezen voor het vak waarvoor ik in januari examen heb, sollicitaties, de fotowedstrijd van Joker, de planning voor mijn reis naar Thailand, het uittypen van mijn reisverslag en mensen die mij vragen hebben gesteld van antwoord dienen...
Ondertussen verlies ik stilletjes aan de moed, zeker wanneer ik het dagelijkse resultaat van mijn memoriseren extrapoleer en besef dat ik pas ergens in februari klaar zal zijn. Desalniettemin is het examen al volgende week dinsdag, welgeteld 47 dagen te vroeg...
Bovendien is er hier ook een chronisch gebrek aan allerlei homeopathische middelen die immers vlotjes worden weggeconcurreerd door de talrijk present signalerende sjamanen. Dus ik kan mezelf zelfs niet eens wijsmaken dat ik iets kan nemen dat mijn geheugen stimuleert.

Genoeg zitten zagen.

Deze ochtend zag ik langs de weg één van de weinige honden aan een leiband. Netjes verzorgd, met een pluim van een staart en blinkend van hygiëne. Een uitvergrote versie van Nerootje van Carmen. Een groot contrast met de graatmagere en hier en daar wat schurftige straathond die curieus aan dit elite exemplaar kwam snuffelen. En snuffelen dat kon hij! jaja, dat was me nogal wat! Eerst aan de vuilbak, dan aan de garagepoort dan aan de muur en terug aan de vuilbak, de auto, de brommer, hier en daar het territorium nog eens afbakenen en net wanneer er geen zinnig punt aan dit verhaal leek te komen besefte ik dat Nerootje hetzelfde probeerde, maar telkens werd verhinderd door de halsband die hem netjes verbond met het baasje...

(prentje: nationaal symbool van India uit het National Museum in Delhi)