Day One, 12 juli: "My Spanish day"

Eindelijk, na enkele hectische dagen, wat rust gevonden (en ook wat tijd) om eens rustig na te denken over de afgelopen dagen. Momenteel zit ik in een comfortabele zetel temidden van twee Spaanse furies (niet de twee medestudentes hiernaast op de foto) en een toreador...

Ik heb een beetje het gevoel dat wat ik gisteren allemaal heb meegemaakt moeilijk te vatten is in woorden, alles is zo overweldigend en woorden komen echt te kort om mijn eerste indrukken te beschrijven.
De dag begon met een slechte nachtrust, de warmte, het allesoverheersende geluid van de ventilator en de (angst voor) muggen gedroegen zich als communicerende vaten die slapen erg moeilijk maakten. Wanneer ik na een paar uur slaap mijn wekker hoorde afgaan was dat het signaal om aan mijn eerste dag India te beginnen. Mijn eerste stop was het “international affairs office” (net als het guesthostel ook in de MainCampus) waar er een stuk of tien mensen zich ontfermen over een stuk of 30 internationale studenten waarvan de helft Spanjaarden. De mensen zijn erg vriendelijk en aan het hoofd staat professor Baskar die een kantoor heeft waarop onze rector jaloers mag zijn... op 16 juli wordt er een samenkomst georganiseerd waarop al de Erasmussers zijn uitgenodigd. Baskar maakt me duidelijk dat the guesthostel slechts een tijdelijke oplossing is en dat ik ofwel zelf opzoek moet gaan naar een appartement of in een hostel op de campus kan blijven.
Hij stuurt me naar de campus waar ik les zal hebben namelijk de “MIT-campus” (Madras Institute of Technology :) Deze campus blijkt op een busrit van zo’n 30 minuten verwijderd te zijn van de MainCampus. Zotte busrit, Chennai is een grote, totaal ongeordende, puinhoop van verkeer, mensen en vuil. Ben er van onder de indruk maar geniet vooral van al die nieuwe indrukken, het moet nog allemaal een beetje bezinken. Mijn busrit wordt betaald door een nieuwsgierige erg vriendelijke Indiër en koste 10 roepies (1euro = 60 roepies). Het weer doet me zweten als een paard, heeft kleren wassen zo wel zin, op deze manier is het onmogelijk om er netjes bij te lopen.
Aangekomen op de MIT Campus voel ik me een alien, maar ik kom in vrede en mijn Indische studiegenootjes voelen dat. Op zoek naar mijn departement, in de hoop te weten te komen waar en wanneer ik welke les heb, kom ik wel een 10 tal studenten tegen die me vragen of ik “that spanish boy” ben en ik antwoord “ no I’m the Belgian boy” iedereen is heel vriendelijk en bied me van alles aan, niet omdat ze iets terug verwachten maar omdat ze trots zijn om contact te hebben met zo’n vreemde blanke vogel. Eén van die jongens biedt me zelfs een simkaart aan en daarbij uiteraard meteen zijn nummer. Wanneer ik mijn departement vind, een oud vervallen gebouw, maakt een van de mensen van de staf me duidelijk dat mijn eerste les aëroëlasticity morgen plaats vindt om 8u30...
Ik besluit terug te keren naar de maincampus om nog wat paperassen klaar te maken in the international affairs office. Daar ontmoet ik een Spaanse “Monthé” ze vertelt me dat zij en twee anderen nog opzoek zijn naar een vierde persoon die mee hun appartement wil delen. Ze nodigt me uit om te komen kijken en om mee te eten...
Prachtig appartement, eigen kuisvrouw, wasmachine, chauffeur en slechts 10 euro per maand duurder dan het hostel dat me door de universiteit werd aangeboden. We eten Spaans. Het guest hostel lijkt meteen een pak minder aantrekkelijk en na verhalen gehoord te hebben over de hostels op de campus is mijn keuze snel gemaakt, maar ik laat me er nog een nachtje over nadenken...
Die nacht verdwaal ik nog onderweg van de Spaanse villa naar het guesthostel. Maar ik kom gelukkig iemand tegen die de weg kent. Zijn naam is Kaavin, 23, studeert op de maincampus en wandelt graag met mij mee om me de weg te wijzen en wat te kunnen praten. Het gesprek met Kaavin zal me altijd bij blijven. Kaavin vraagt me wat ik van India vind. “moeilijk te zeggen, ik ben hier pas 1 dag” antwoord ik. Hij vertelt me dat hij niet echt van India houdt, dat hij graag in Amerika wil gaan studeren en dat hij hier moeilijk de kansen krijgt om zich te ontwikkelen.
Dat deed me echt voor de eerste keer beseffen dat het voor mij gemakkelijk is om hier even een half jaartje rond te lopen en wat levenservaring op te doen. Voor mij is het gemakkelijk om India leuk te vinden. Omdat ik, in tegenstelling tot de mensen die hier langs de kant van de weg verhongeren, weet dat als het er echt op aankomt, ik altijd een vluchtroute heb. Dat wanneer ik ziek wordt of het hier beu ben , ik altijd terug het vliegtuig kan nemen naar het veilige en propere belgenlandje... hard