21 juli

Ik voel me hier elke dag beter en beter. Het vuil op straat merk ik al niet meer op, het chaotische verkeer is best wel spannend en de klammige warmte ben ik ondertussen zo gewoon dat ik er niets meer van merk. Mijn verhuis naar het hostel blijkt de goede beslissing. Het enige nadeel hier is het internet, dat me voorlopig niet toelaat om foto’s te uploaden. (te traag en geen toegang tot picassa). Maar... men werkt eraan. Ze doen hier echt goed hun best om ons op onze wenken te bedienen. Een ijskast in elke kamer, geen probleem. Een microgolf in elke kamer, geen probleem. Te traag internet, geen probleem, we installeren wel een nieuw accespoint...
6u45 mijn wekker gaat af. Ik kruip onder mijn klamboe uit, kleed me aan en wek Ricardo. Even later stappen we samen de bus op die ons in 30 minuutjes naar de MIT-campus brengt, waar we les hebben. Ricardo, stevig gebouwd en uiteraard in Spanje opgegroeid is een nukkig persoon, lacht niet gemakkelijk, maar onder dat pantser klopt een klein hartje dat altijd bereid is om te helpen.
Mijn tweede les aëroelasticity, ik begrijp er weer niets van...en daarna mijn tweede privé labo met de windtunnels. Het gaat er erg ontspannend aan toe, heb toch stiekem wat foto’s getrokken en de assistent heeft me leren tellen tot 4 in Tamil. Oru, deeru, monu, nalu...
Tegen het einde kwam Barath nieuwsgierig kijken hoe het labo is verlopen. Barath is een doctoraatstudent en één van de personen die me gisteren geholpen heeft met het eerste labo. Hij is een van de weinige gezette Indiers die ik hier gezien heb. Toch is hij van bescheiden komaf.
We zijn na het labo samen iets gaan drinken en we hebben onze visies over India eens naast elkaar gelegd. Meer specifiek ging het over wat het verschil is tussen India als “developing nation” en India als “developed nation” Voor hem betekend ontwikkeld zijn, dat de staat, of organisaties binnen de staat, kunnen beschikken over alles wat ze nodig hebben. Hij haalde bijvoorbeeld het probleem aan dat een het moeilijk is om in India aan bepaalde materialen te geraken die nuttig zijn in de luchtvaartindustrie.
Volgens mij hoort bij ontwikkeld zijn ook dat niet alleen instanties, maar ook elk individu, zich kan ontwikkelen naar zijn wensen. Dat iedereen over de basis mogelijkheden kan beschikken die nodig zijn om te bereiken wat hij wil. Hier langs de straten zie je ongelooflijk veel mensen die (over)leven van dag tot dag, die niet tot de mogelijkheid beschikken om zich te ontplooien en zich zo tot hun maximale nut voor de maatschappij te ontwikkelen. De kans is groot dat de grootste geniën van India zich bevinden tussen de vele kinderen die overleven op straat en die nooit over de mogelijkheid zullen beschikken om zelfs maar te leren lezen.
Na het gesprek met Bharat ben ik met de bus terug naar de maincampus gegaan om voor het eerst te gaan zwemmen. Ze hebben hier blijkbaar de gewoonte om in de breedterichting van het zwembad te zwemmen.
s’avonds zijn we met een heleboel Erasmussers naar een pizzeria gegaan (zie foto) en nadien ben ik met Monthé nog naar een “club” gegaan :)... het was 2 uur toen we met een otto terug naar ons bedje reden...wat een dag...

20 juli

Het weer begint te veranderen, de hitte wordt minder (je geraakt er ook aan gewend) en het regent frequenter. Het regende binnen in de bus op mijn terugweg van de campus naar het hostel. Vandaag had ik mijn eerste labo aërodynamica. Een uur was er niet afgesproken “any time you want” had the professor geantwoord op mijn vraag wanneer ik verwacht werd. En dat bedoelde hij letterlijk, er staat tussen 8u30 en 16u altijd iemand klaar om mij te begeleiden. In het begin voel je je wel een beetje schuldig, maar je geraakt er aan gewend. In tegenstelling tot de theorie lessen, zijn de labo’s hier echt goed uitgewerkt. De labo’s gaan door in een oude, donkere hangar, waar vroeger vliegtuigen in geparkeerd stonden. Men beschikt misschien niet over de modernste meetapparatuur, maar de windtunnels die ze hier hebben zijn toch indrukwekkend groot. De professor leidde me rond in het labo. Helaas mocht ik geen foto’s trekken, ze wilde eerst alles deftig kuisen... en tijdens de experimenten vlogen er constant vleermuizen door de windtunnel :)

19 juli

Het hing al een tijdje in de lucht, maar vandaag ben ik dan toch verhuisd van de Spaanse villa naar “the international hostel” op de campus. De dagen daarvoor had ik gemengde gevoelens over mijn verblijf in de Spaanse villa. Enerzijds is het echt een prachtig kot alle voorzieningen zijn aanwezig, maar anderzijds ben je daar wel afgezonderd van de grote groep met Erasmusstudenten en bovendien werd er vaak Spaans gepraat waardoor ik mij buitengesloten voelde, ze begrepen mijn beslissing wel. Het duurde wel een volle dag om al de paperassen in orde te krijgen, ook zoiets typisch India...